Pada
umumnya, media cetak dan media elektronik bukan sahaja berperanan menyalur- kan
mesej yang dipancarkan daripada satu pihak kepada pihak yang lain, sebaliknya
mempunyai keupayaan untuk membantu membina kebenaran dalam sesebuah masyarakat. Di sinilahtimbulnya isu wanita dan pemaparannya oleh media massa sama ada di
negara ini atau di negara lain. Di tengah-tengah kemajuan dalam bidang ekonomi,
sosial dan politik, masih wujud pemaparan negatif terhadap golongan wanita.
Di
televisyen masih terdapat wanita yang diberikan gambaran yang terhad dan
bersifat `stereotaip’, iaitu masih banyak kes wanita yang dipaparkan sebagai
golongan yang lemah, emosional, mengghairahkan, gemar menghias diri secara
berlebihan dan sebagainya. Selain itu, terdapat watak wanita sebagai orang yang
tidak mempunyai keupayaan dan kebolehan tinggi untuk membuat keputusan, dasar
dan menyusun strategi dalam pembangunan ekonomi, pertubuhan sukarela, industri
dan lain-lain. Imej seperti ini yang dipaparkan melalui filem fiksyen, drama
televisyen dan iklan mahupun dalam bentuk berita dan dokumentari tidak membantu
membina untuk dan memperkukuh imej dan kedudukan sosioekonomi wanita secara
keseluruhannya.
Dalam
akhbar dan majalah tertentu pula, ada sebilangan wanita yang menerima perhatian
media cetak semata-mata kerana kejayaan suami mereka. Dengan kata lain,
penonjolan imej dan watak seseorang wanita itu bergantung kepada kepintaran,
kejayaan dan populariti kaum lelaki semata-mata dan tidak kepada kecemerlangan
yang ada pada din wanita itu sendiri.
Penonjolan
wanita sebagai objek seks juga sering berlaku dalam akhbar dan majalah.
Contohnya, kes bohsia yang mendapat perhatian serius daripada pelbagai pihak
dalam negara in Dalam hal ini, yang banyak ditekankan setakat ini ialah gadis
bohsia itu sendiri dan cara hidup mereka. Akhbar dan majalah tertentu
menceritakan dengan ghairah sekali cara mereka bergiat. Sebaliknya media ini
kurang melaporkan tentang sebilangan lelaki yang melayani gadis tersebut.
Pertunjukan
fesyen melalui siaran televisyen lazimnya memberi gambaran seolah-olah
penonjolan wanita dan ciri-ciri keghairahan fizikalnya diberi tumpuan. Dalam
hal ini, wanita, khususnya kecantikan dan tarikan fizikalnya, selalunya
diperagakan bersama-sama pakaian yang didagangkan. Pendek kata, kedua-duanya
digolongkan sebagai barang yang boleh dijual beli atau mempunyai nilai
komersil.
Memandangkan
masalah yang dihadapi oleh golongan wanita dalam media massa, usaha dibuat
untuk memberi ruangan khas kepada wanita. Melalui ruangan ini, diharapkan
wanita boleh memperjuangkan hak mereka. Dari segi lain, keadaan ini boleh
mendatangkan kesan yang negatif, iaitu usaha seperti ini hanya meminggirkan
golongan wanita daripada wacana umum dalam sesebuah masyarakat. Tambahan pula,
wanita boleh diketepikan daripada halaman hadapan akhbar itu, dengan andaian
bahawa seolah-olah pemikiran dan kegiatan wanita itu tidak begitu penting.
Memandangkan sebilangan majalah wanita hanya memberi tumpuan penonjolan fesyen
dan kejelitaan wanita, tidak menghairankan kenapa mengikut satu kajian pembaca
didapati, kira-kira 30 peratus daripada pembaca majalah ini ialah kaum lelaki.
Sesungguhnya
pemaparan imej wanita yang negatif dalam media massa sukar dibendung. Suatu
pemikiran semula terhadap hal ini patut dilakukan oleh pihak yang berkenaan
agar wanita tidak dijadikan bahan eksploitasi oleh media massa.
