Kini
negara kita memiliki 20 buah Institusi Pengajian Tinggi Awam (IPTA) yang Cuma
boleh menampung kira-kira 130,000 orang pelajar. Menyedari keterhadan peluang
belajar di IPTA, kerajaan telah bersetuju dan membenarkan IPTS diwujudkan di
negara kita. Kewujudan IPTS yang bagaikan ‘cendawan tumbuh selepas hujan’ ini
membaca pelbagai kesan positif dan negatif kepada kita.
Antara
kesan positif yang timbul ekoran m\penuhan IPTS ialah memberi peluang belajar
di peringkat tinggi kepada mereka yang gagal ke IPTA. Dengan adanya 547 buah
IPTS di seluruh negara, peluang pendidikan tinggi bagi semua rakyat adalah
terjamin. Mereka boleh memilih bidang kursus dan IPTS yang diminati sama ada di
Universiti Tenaga Nasional (UNITEN), Universiti Multimedia (UMM), Universiti
Petronas, Universiti Telekom (Unite!) atau banyak lagi. Ekoran itu, tidak
timbul lagi soal cemburu atau prejudis kelompok tertentu kepada kelompok yang
lain dalam soal pendidikan tinggi.
Selain
itu, penubuhan banyak IPTS dalam negara juga dapat meringankan beban kewangan
yang terpaksa ditanggung oleh para pelajar yang sebelum ini terpaksa ke luar
negara untuk belajar. Pertukaran ringgit Malaysia yang hampir enam kali ganda
lebih rendah daripada pound sterling di England, misalnya pasti memberi kesan
besar kepada pelajar yang menuntut di sana. Dengan adanya peluang belajar di
IPTS tempatan, mereka bukan sahaja dapat menjimatkan kos pengajian, bahkan
dapat menyelamatkan pengaliran keluar mata wang negara ke negara asing. Secara tidak
langsung, IPTS telah menyelamatkan Malaysia kerugian dari segi pertukaran wang
asing.
Salah
satu kesan positif penubuhan IPTS di negara kita terserlah melalui kemunculan
lebih ramai golongan profesional dalam pelbagai bidang. Ini termasuklah
arkitek, akauntan, doktor, peguam dan lain-lain. Kemunculan golongan
profesional ini akan menjamin negara kita mencapai kemajuan dalam semua aspek.
Dengan masyarakat yang berilmu, negara kita akan menjadi kuat dan teguh dari
segi politik, ekonomi mahupun sosial. Keteguhan akan menjamin negara kita tidak
akan dijajah lagi. Kebebasan yang kita peroleh ini membolehkan kita menapak
menuju tamadun mengikut acuan kita sendiri.
Walau
bagaimanapun, wujud banyak kesan negatif ekoran penubuhan IPTS di negara kita.
Salah satu daripadanya ialah IPTS telah membelakangkan penggunaan bahasa Melayu
dalam pendidikan. Mengikut Akta Pendidikan 1996, semua IPTS dibenarkan
menggunakan bahasa Inggeris dalam pengajaran dan pembelajaran. Akta ini bukan
sahaja menyebabkan IPTS mengutamakan bahasa Inggeris dalam pengajaran bahkan
tidak mensyaratkan calon-calon yang memohon untuk ke IPTS menguasai bahasa
Melayu dengan baik. Langkah ini dianggap bertentangan dengan amalan sebelum ini
yang mengutamakan bahasa Melayu sebagai bahasa pengantar di sekolah dan syarat
untuk mendapatkan sijil di peringkat menengah. Justeru, penubuhan IPTS
menyebabkan bahasa Melayu yang menjadi bahasa rasmi negara telah diremehkan
penggunaannya.
Ketidakseimbangan
dari segi penghasilan tenaga profesional berdasarkan ras juga akan berlaku
menerusi penubuhan IPTS. Hal ini boleh berlaku kerana daripada kira-kira 170
000 tempat di IPTS, pelajar bumiputera cuma mengisi antara 10 hingga 15 peratus
sahaja tempat yang disediakan. Hasilnya, golongan profesional bumiputera akan
tenggelam oleh limpahan profesional ras-ras yang lain. Hal ini akan menyebabkan
timbul rasa tidak senang hati antara kaum apabila pemilikan kekayaan negara
menampakkan jurang. Jurang ini boleh menanamkan bibit kebencian antara kaum
yang berpotensi mencetuskan rusuhan kaum seperti yang berlaku pada 13 Mei 1969.
Kesimpulannya,
penubuhan IPTS di negara kita adalah perlu sebagai alternatif kepada rakyat
untuk mendapatkan pendidikan tinggi. Namun, penubuhan IPTS ini seharusnya tidak
mengundang unsur-unsur negatif yang boleh menggoncangkan perpaduan. Kita tidak
mahu kewujudan IPTS ini menyebabkan ada golongan tertentu yang kalah dan ada
pula yang menang.
